معنی ناگاه گیر در فرهنگ فارسی عمید

آنکه ناگهانی حمله کند و کسی یا چیزی را بگیرد، ناگاه گیرنده، غافل گیر

معنی ناگاه گیر در لغت نامه دهخدا

غافل گیر، (ناظم الاطباء)، کسی که حملۀ ناگهانی آرد و بی خبر و بی اطلاع کسی چیزی را بگیرد، (آنندراج)

کسی که حمله ناگهانی آردوبیخبر کسی یا چیزی را بگیرد

فرهنگ فارسی عمید

لغت نامه دهخدا

فرهنگ لغت هوشیار

غافلگیر، اسبی که گاه گاه رم بکند، درد یا عارضه ای که ناگهان بروز کند، گاه گیر، گه گیر، گه گیری

(دِ دِهْ)

گیرندۀ ناله. که ناله را ببندد. که مانع ناله کردن شود:
گشتی شکار درد ظهوری به خود بناز
شادم که دام من نفس ناله گیر تست.
ظهوری (از آنندراج)

گه گیر، توسن، حرون (اسب)، بی فرمان (اسب)، (زمخشری)، رجوع به گه گیر شود

آنچه که مکانی را اشغال نکند: (از بهرآنکه او جوهری ناجای گیرست. {مقابل جای گیر

آنکه مانع ناله کردن شود: گشتی شکار درد ظهوری بخود بناز شادم که دام من نفس ناله گیرتست. (ظهوری ظنند. لغ)

اسبی که گاه گاه رم می کند، غافل گیر